1. Szczepienia

Kot powinien mieć aktualne szczepienia zasadnicze (powinien być już po dawce przypominającej!), które obejmują:

• wirus panleukopenii kotów (FPV)
• kaliciwirus kotów (FCV)
• herpeswirus kotów (FHV-1)

Dodatkowo, jeżeli kot może mieć styczność z obcymi kotami i innymi zwierzętami, należy poważnie rozważyć szczepienie przeciwko białaczce kotów (FeLV) oraz wściekliźnie, które są uznawane w Polsce za szczepienia dodatkowe. Są to szczepionki o wyższym ryzyku wystąpienia powikłań poszczepiennych, ale ich brak może narazić kota na zarażenie i śmierć. Wirus wścieklizny jest niebezpieczny także dla innych zwierząt i ludzi.
Więcej o szczepieniach kotów możesz przeczytać w wytycznych WSAVA tutaj.

2. Zabezpieczenie przeciw pasożytom

Mamy spory wybór wśród produktów komercyjnych. W przypadku kotów, najczęściej stosowane są krople typu spot-on. Mają one niestety ograniczony czas działania i musimy liczyć się z tym, że ich stosowanie nie jest obojętne dla kociego organizmu. Jako naturalną i bezpieczną alternatywę lub dodatkowe zabezpieczenie, polecam stosować czystek (zmielony dodajemy do karmy) oraz wyciąg z kwiatów wrotycza (rozpylamy na sierści kota). Stanowczo odradzam zakładania obroży, ponieważ kot może o coś zahaczyć, zaplątać się lub nawet powiesić. 

Wybierając produkt, należy także upewnić się, czy nie zawiera on w składzie permetryny. Jest to substancja śmiertelnie toksyczna dla kotów, ale nieszkodliwa dla psów – może być składnikiem preparatu przeznaczonego dla psów. Najbezpieczniej jest wybierać produkty dedykowane wyłącznie kotom.

Obowiązkowo, niezależnie od użytych zabezpieczeń, po każdym spacerze należy obejrzeć dokładnie pupila. W przypadku kotów które spacerują, powinno się częściej badać ich kał w kierunku pasożytów i odrobaczać je. Pamiętaj, że wszelkie tabletki i środki odrobaczające nie działają profilaktycznie – pomagają pozbyć się pasożytów, które już dostały się do organizmu zwierzęcia.

3. Chip i adresówka

Każdemu kociemu opiekunowi polecam zachipowanie pupila. Niezależnie od tego, czy kot wychodzi na dwór czy też nie. Pamiętaj, że chip nie działa jak lokalizator GPS i nie umożliwia bezpośredniego ustalenia lokalizacji kota, ale jest jego wizytówką. Może być to jego jedyna szansa na “przedstawienie” się osobie, która go odnajdzie. Jeżeli chcemy zabierać naszego kota na spacery, ryzyko ucieczki rośnie, a chip staje się niezbędny. Dodatkowo, warto do szelek przyczepić adresówkę z informacją “Zgubiłem się/mam chip” (lub podobną), oraz naszym numerem telefonu.

4. Szelki i smycz

Dobrze dopasowane kocie szelki, to jedna z najważniejszych rzeczy w wyposażeniu kota-spacerowicza. Najczęściej stosowane są modele zabudowane oraz typu “guard”. Koty to zwinne zwierzęta i potrafią bardzo szybko oswobodzić się z szelek, szczególnie w sytuacjach stresowych, gdy jedyne o czym myślą to ucieczka. Dlatego musimy zadbać o to, by szelki nie były luźne, a jednocześnie by nie  krępowały ruchów kota. Odpowiednie dopasowanie ułatwiają szelki z możliwością regulacji lub szyte na wymiar. Warto dodać, że obroża na pewno nie jest dobrym rozwiązaniem i nie powinna nawet być rozważana, o powodach pisałam już wcześniej, w punkcie 2.

Jeżeli chodzi o smycz, u nas dobrze sprawdza się wersja przepinana o długości 3 m. Dzięki karabińczykowi i dodatkowym uszkom, jej długość możemy swobodnie regulować w zależności od potrzeb. Nie należy pozwalać kotu na zbytnie oddalanie się. Utrudni to reakcję w nagłej sytuacji, która będzie wymagać naszej interwencji.

5. Smaczki

…lub inna nagroda i motywator. Coś, co po prostu zwierzak lubi. Może okazać się to bardzo przydatne, gdy na przykład będziesz chciał przywołać kota. Warto stosować nagrody i wzmacniać pożądane zachowania jak np. podejście do opiekuna po zawołaniu. Trzeba jednak pamiętać, że w sytuacji dużego pobudzenia, smaczki mogą nie wywołać takiego zainteresowania jak zazwyczaj. 

6. “Torba na kota”

Czyli bezpieczna przestrzeń, w której kot może się schować, gdy coś go wystraszy lub znajdzie się w niebezpiecznej sytuacji. Jest to szczególnie przydatne gdy spacerujemy daleko od miejsca zamieszkania lub wybieramy się na dłuższy spacer. Nasz kot może w pewnym momencie odmówić dalszej wędrówki. W takim wypadku, zazwyczaj będziemy zmuszeni do noszenia go już do końca spaceru.

7. Więź z kotem

Postanowiłam o tym napisać, ponieważ zaobserwowałam próby nauczenia kota spacerów niemal natychmiast po jego adopcji. Uważam, że należy z tym chwilę zaczekać.  Kot powinien najpierw poczuć się swobodnie w domu, a co najważniejsze, zaufać Wam i stworzyć z Wami więź. Dzięki temu, podczas spacerów będziecie wsparciem i dodacie otuchy gdy pojawi się w nim niepewność. Niestety, nie jest to gwarancją tego, że kot, którego nagle coś wystraszy, nie ucieknie. Jednak później może być łatwiej nakłonić go by do Was podszedł. 

* Punkt dodatkowy: Gaz pieprzowy

Uważam, że warto być zabezpieczonym i gotowym na każdą sytuację. Zanim jednak zdecydujemy się na zakup gazu, należy poświęcić czas na zdobycie podstawowej wiedzy na jego temat: jak go używać, na co należy zwrócić uwagę podczas zakupu i jak powinniśmy reagować w sytuacji przypadkowego lub błędnego użycia. Podczas zakupu, musimy dobrać odpowiednią ostrość i stężenie oraz formę – na spacerach dobrze sprawdzi się gaz w postaci żelu. O pomoc w wyborze warto poprosić pracownika sklepu specjalistycznego. Możemy dodatkowo zakupić także chusteczki neutralizujące. Gaz pieprzowy może być pomocny w przypadku niespodziewanego spotkania agresywnego zwierzęcia i sytuacji, w której nie jesteśmy w stanie bezpiecznie oswobodzić naszego kota. Pamiętaj: Użycie gazu to ostateczna konieczność! Nie używaj go, gdy nie jest to absolutnie konieczne. Dla właścicieli psów bez smyczy, którzy nie reagują na nasze prośby o przytrzymanie swojego pupila w bezpiecznej odległości, wyjęcie gazu w większości przypadków jest wystarczającą motywacją do reakcji.